Stel je voor, zo’n heldere avond. En dan zoeft er plotseling een mooie jeep voorbij. Er zit een stelletje in met haast.
Nogal logisch op zo’n romantische avond, lachen we met elkaar. En jawel dan stopt de jeep in de berm.
Tja, dan wil je dus discreet verder rijden, maar zie je toch het stelletje uit die jeep springen en dan roept die man: “Keersop”.
Verrek, het zijn Jan en Nel Wintermans en in een keer zijn wij ook weer terug in de rit.
Die rit is onze slotrit van 15 oktober 2016, aangekondigd met de ondertitel “Achtzaligheden en Brabantse gezelligheid”. Georganiseerd, op papier tenminste, door Frans Verstappen en Simon Maas zijnde de winnaars van de editie 2015.
Op een geweldige manier zijn de heren daarbij ondersteund door hun echtgenotes Karin en Henny.
Het thema gezelligheid was direct merkbaar bij de aankomst en ontvangst ‘s middags bij Karin en Frans Verstappen. Het mooie terrein druppelde vol met een aantal mooie klassiekers en sommige “nieuwerwetsere” auto’s. Zo was er een “overaanbod” van maar liefst 4 Saabs, waarvan maar een echte klassieker, een hele mooie 96.
Een 9000CS turbo, een Classic Cabrio en een 9000CS-Japanees. 3 jaren 90 auto’s met in sommige, dat dan weer wel, klassieke teams. Een schitterende echte Amerikaan, toen ze die nog gewoon “great” maakten! En nog een etc etc.
Opvallend was natuurlijk ook de Mercedes Pagode, met automatisch mistachterlicht, dat telkens aansprong als voorop ook meer licht werd ingeschakeld. Wel gemakkelijk voor de echtgenoot van die Mercedes-navigator.
Hij probeerde hen te volgen om zo zijn echtgenote in de gaten te houden, denken wij. Hij werd dus elke keer verblind door dat rode licht. Natuurlijk zijn er bij zo’n kleine hechte club veel mensen die elkaar al langer kennen en zo ook hun bolides, maar toch blijft die Brabantse gezelligheid een meerwaarde bieden die heel bijzonder is.
De rit was zeer gevarieerd uitgezet en bestond uit een dagdeel in de middag en na een (wisten we toen nog niet) heerlijk buffet ook nog een korter avonddeel, met alle mogelijke elementen die zo’n rit kunnen bieden.
We zouden volgens de organisatoren in de buurt blijven. Dat klopte inderdaad, maar ondanks “thuisterrein” voor velen, was het juist een ideale manier om echte instinkers te creëren.
Enkele voorbeelden: naast het volgen en zoeken van de juiste route via een bolletje-pijl systeem moesten er vele vragen beantwoord worden.
Zoals na de start bij vraag 3 over een activiteit die iedereen dan al denkt te weten. Nee hoor, dat is links van de weg, fout, fout. Nog zo een waarvoor je echt gestudeerd moest hebben voor dingen met kleine letterkes: “Hoe heten de mensen op de huifkar”.
Eigenlijk heel simpel: de namen stonden er gewoon, alleen lees je dat anders, als je het beeld erbij ziet. Zo’n vraag kan bij wijze van spreken rechtstreeks het belastingformulier in! Maar goed we moesten toen nog veel verder en kwamen langs de kabouterkoning die toezicht houdt op de waarden van “Goedheid”, “Gemoedelijkheid” en “Hulpvaardigheid”.
Was echt iets voor mijn schoonmoeder zaliger geweest. Bijna aan het einde van deel 1 gaven wij er al geen cent meer voor.
En dat bleek nog goed te zijn ook, als antwoord voor de naam van de rotonde bij het politiebureau. Vervolgens een behendigheidstest met opdracht om te ringsteken, welke natuurlijk bijna niet gemist kon worden. Bijna niet. En toen kwam het buffet: een stamppotbuffet, wat een ongelooflijk lekker en goed idee!
Stel je voor dat je diverse soorten stamp mag combineren met speklapjes, gehaktballen (in de jus), rookworst, hachee en verse worst. Wat doe je dan? Dan eet je dus veul te veul.
Ons team was dus niet het enige dat na dit sfeervolle buffet, compleet met houtvuur, moeite had met opstarten om deel 2 ook nog te volbrengen.
Nu zag je echt duidelijk de taakverdeling binnen de teams. Stelletjes waarbij de vrouw navigeert en haar echtgenoot rijdt, vertrekken gedisciplineerd. (Hij moet wel) De andere teams pakken nog wat Brabantse gezelligheid extra mee. En zo wordt vervolgens de worst te duur betaald, door ons. Want we hadden, jawel, onszelf zo overdadig gevuld, dat we de vraag hoe duur de verse worst was, veel te hoog inschatten. Simpelweg omdat we geen van beide nog de auto uit konden, door onze volle ronde buikjes.
Puffend van alle kanten, waren we dus begonnen aan deel 2, met ook nog die volle maan en heldere sterrenhemel. Wij, zijn in dit geval dus Team Saab 9000CS-Japanees.
Zwagers, maar ook schoolvrienden vanaf de middelbare school.
Wij rijden nu al jaren samen, nadat ik met mijn vrouw bij de Noordkaap uitkwam in plaats van in Nice. En mijn zwager met zijn Saab op de rails van de Chunnel stond in plaats van op het treintje van de bergpas in Oostenrijk.
Eens lotgenoot altijd lotgenoot is ons devies. Dus blijven we getrouwd en rijden zonder onze echtgenotes als navigator.
Ondanks dat onze gedachten veel afdwaalden kwamen we na wederom een mooi stukje Brabant toch goed terecht op het eindpunt.
Daar nog “even” enkele vragen invullen en we hadden het volbracht! Echt volbracht hebben natuurlijk de organisatoren het! Een schitterend opgezette dag/avond waar veel werk in was gestoken met de voorbereiding en ook op de dag en avond zelf.
De winnaars werden Jan en Nel Wintermans. De kampioen van de dag was de organisatie! Iedereen ook de lotgenoten hadden zonder echtgenotes, echt genoten! Bedankt Henny, Karin, Frans en Simon! Joop Jacobs