Zomerrit 2019

Zomerrit Automobielclub Kempisch Klassiek Zondag 30 Juni 2019

Auto  gepoetst, nieuwe veren gemonteerd, banden gepompt, olie gepeild, remmen gecontroleerd, tyraps, ducttape (voor een enkeling ducktape),  krik en doekje voor de bougies mee; er  werd weer niets aan het toeval overgelaten. Een mooi deelnemersveld van 19  equipes, (waarvan een equipe nieuwe leden!) verscheen in Waalre bij Meester Keeman waar we werden ontvangen met koffie en vlaai. 

De auto’s  mochten op het zonovergoten kerkplein als we voor de mis maar weer weg zouden zijn. De rit, te rijden in de relaxte- of uitdagende- klasse,  ging van Waalre via Loon,  naar Valkenswaard.   

Zie ik nu 5 varkens of 4 vérrekes  J?

Na een stuk internationaal te  hebben gereden (2400 meter door België) togen we naar Soerendonk, waar een paar onverlaten onvoorzien met een bulldozer op de weg hadden gespeeld en een cruciaal kruispunt hadden vernield zodat ieder op eigen inzicht de route weer moesten oppakken. Hetgeen voor niemand een onoverkomelijk probleem bleek.

Via Budel en Maarheeze richting de Ospel. Toch weer een stukje internationaal (Limburg). Iedereen heeft de lunch locatie kunnen vinden, nog even uitkijken voor overstekende kabouters en konden de auto’s op het processierups vrije veldje parkeren. Aangekomen op buitencentrum de Pelen  stond de lunch klaar van zelf gemaakte soepen (niet door ons maar door de uitbaatster van het buitencentrum),  peel-boterhammen met kaas of ham en de nodige gezonde zaken als komkommer en tomaat.  

 Na de lunch weer rap het beloofde land in en  leidde de route ons via het altijd bruisende Someren-Heide richting Heeze.

 Na keiharde onderhandelingen was het gelukt om met de oldtimers de oprijlaan van het kasteel op te mogen rijden voor een drankje en een foto moment. Het heeft geholpen dat we 27 jaar geleden in het kasteeltje zijn getrouwd en ook  hier weer een belofte om op tijd weg te zijn in verband met gigantische drukte in vanwege  een muziek festival.

Ook Ook moesten we plechtig beloven dat er niet aan de auto’s zou worden gesleuteld,  de motorkappen moesten dicht blijven. Gelukkig werd de open motorkap vakkundig aan het zicht vanuit het kasteel onttrokken en kon Ton voorzien worden van de nodige adviezen voor het op de juiste wijze poetsen van de bougies.

Uiteindelijk konden we toch doen waar we voor gekomen waren; een drankje, kersen , de benen strekken en genieten van de zon. Alsmede een fotomoment met alle equipes.

Over de intussen 13 verschillende Aa’s keerden we weer richting Waalre waar het intussen al heel wat drukker was geworden, ook met geparkeerde auto’s, maar dan heb je ook een onthaal met live muziek!  Bij Meester Keeman stond al water klaar voor de eerste dorst en afkoeling.  Snel werd dit aangevuld met drankjes en bitterballen om de zenuwen te kunnen bedwingen, want het ging natuurlijk wel ergens over.  Z’n tour doe niet zo maar recreatief, dit gaat om de eeuwige roem.  De jury had wat harde noten te kraken.

Uiteindelijk moest de lengte van het stuk door België de doorslag geven. Niemand minder dan het jongste equipe ging er met de prijs van door!  Hulde voor  Pepijn Ter Haar met zijn vriendin; de winnaars van het Waalres Slokske (en de kussen van Ellen!) Maar niet te vergeten Evert en Elly van Kampen met een hele mooie tweede plaats, goed voor het goud uit de Peel, een mooie zak tuinfurf! .

We kunnen terugkijken op een schitterende  dag en niet in het minst naar de voldoening van het uitzetten van de tocht en organiseren van  deze  dag.  We hebben ook even de kat uit de boom gekeken alvorens dit gebeuren te organiseren ,  maar de voldoening is groot, we hebben er zelf ook van genoten.

Het bleef nog lang onrustig in Waalre…..

Groeten Marc en Ellen Verhagen!